خانه عباسیان کاشان دُردانه عمارت‌های تاریخی ایران
مرواریدی خجالتی و درون‌گرا
بوی عطر گلاب خُنَک و مساجد کاشان بودند که دست و دلم را بردند به نوشتن درباره یکی از خانه های تاریخی کاشان. وقتی می‌نویسم ظاهر ساده، منظورم این است که از همان نیم نگاهی که به آن انداختم چیزی دستگیرم نشد تا اینکه سِر درونش را نشانم داد. از این‌ور و آن‌ور ایران و اصفهان زیاد نوشتم، منتها جای جاهای دیدنی کاشان در همه گزارش‌هایم خالی بود و جای خانه عباسیان کاشان خالی‌تر. از آن معماری‌های اصیل ایرانی و چه بسا اصیل اسلامی است که تا دلم می‌خواهد از آن می‌گویم.
در جایی خواندم این خانه در کاشان نامزد جایزه زیباترین معماری ایرانی شده که نه باران‌های کم و سینه‌کِش آفتاب و نه دست‌تان بادهایی که گاهی نوازش می‌کنند و گاهی هم همراه با گردوغبار شما را مورد عنایت قرار می‌دهند، بلکه این مردم متدینش بودند که با آن همه هنر، این خانه را در فهرست آثار ملی ایران جای دادند. مجله گردشگری علی‌بابا باز هم نگاهش به جاذبه‌های ایران است و من هم فرصت را غنیمت شمردم و برایتان از ایران می‌نویسم، از ایران، اصفهان و خانه عباسیان کاشان.
ایران، اصفهان، کاشان، خیابان علوی، کوی سلطان امیراحمد، خانه عباسیان کاشان
ورودی، هشتی و دالان، بخش بیرونی، بخش اندرونی، بخش خدمه، اتاق شاهنشین (بیرونی)، اتاق مرکزی (بیرونی)، اتاق آینه (بیرونی)، ایوان بهاره (بیرونی)، فضای سرپوشیده کوچک و بزرگ (بیرونی)، اتاق شاهنشین (بیرونی)، راهپلههای معمول و مخفی (بیرونی،، اتاق مخفی (درونی)، عبادتگاه (درونی)، رختشوی خانه (درونی)، سرویس بهداشتی (درونی)، حیاط اندرونی (درونی)، چاه آب و قناتها (درونی)، سرداب بزرگ (درونی)، حوض میان حیاط (درونی)، مطبخ (خدمه) و حیاط خدمه.
معرفی خانه عباسیان کاشان
انگار برای وصف جمالش، کلمه کم می‌آورم و دنیایی از کلمات باز هم نمی‌توانند این زیبای کاشان و دل و جانش را ترانه کنند. قبلا از بدی و نامردی قاجاریان گفتم و هنوز هم دل خوشی ازشان نداشتم و ندارم و نخواهم داشت، منتها معماری این دوره و زمانه از تاریخ ایران آنطور که باید، سِرشت و ریشه تنومند معماری ایرانی را به چشم می‌آورد.
یکی از ابتکاراتشان هم می‌شود همین خانه عباسیان که حاج محمد ابراهیم (تاجر کاشی) که در کنار تجارت بلوریجات، همت کرد و معمارش که نمی‌دانم نام و نشانش چیست و زیر و بَمش از کجاست، با هم دو دهه عمرشان را برای راست کردن یک همچین ساختمان 5 طبقه و 5 حیاطی صرف کردند.
این خانه با 5000 متر مربع و زیربنای 7000 متر مربعی‌اش در سال‌های گذشته فقط یک بزرگ‌تر داشته که برای رفتنش از دنیا، انگار خانه عباسیان هم دلش با این دنیا نبود و تکه‌تکه‌اش کردند. حیاط‌هایش جدا شدند و به 5 خانه نقلی در آمدند.
از آن 5 خانه که 4 بابش (2 خانه به سبک گودال باغچه، 1 خانه 2 طبقه با حیاط سقف‌دار و 1 خانه با حیاط سنتی) را فروختند و یکی‌اش را مرمت کردند، اما همینش هم مسحورکننده است. این خانه در 6 خرداد 1377 نشست به جان فهرست آثار ملی.
سفری در رگه به رگه خانه تاریخی کاشان
آقاجان (پدربزرگ) آیت‌الله سیدمحمد علوی بروجردی خانه عباسیان کاشان را در زمان قاجار و در همان حدود سال 1245 هجری قمری ساخت. پدر آیت‌الله سیدمحمد علوی بروجردی، یعنی محمد ابراهیم تاجر کاشی از تُجار شناخته شده‌ایی بود که در چینی‌جات و بلوریجات رودست نداشت و فکر توسعه ساخت خانه عباسیان کاشان در سرش افتاد و همین کارش باعث شد این بنا زبان‌زد آن دوره و این دوره و زمانه کاشان شود.
ماجرای مرمت و بازسازی خانه تاریخی عیاسیان چه بود؟
ماجرایی ندارد. البته چندسال پیش بازسازی خانه تاریخی عباسیان با هزینه هنگفتی آغاز شده بود و برای ادامه این طرح هیچ اطلاع بیشتری و جزئی ندارم.
نام گذاری خانه عباسیان کاشان
از نامش که پیداست به نظر می‌رسد یک خاندان در این خانه برو و بیایی داشتند، اما ته و تویش را که جویا شدم، دیدم بزرگ این خانه عمرش را داده بود به فرزند و نوه و هر وُراثی که به آن بزرگ ربط داشته بود. وُراث هم سهم‌شان را می‌خواستند و هر باب را فروختند.
بخش بیرونی که به عباسیان، اندرونی به مسعوی فر، حوضخانه به حقانی، بخش خدمه به عباسی و باغ به تقوی نامگذاری شده بود، یکی از خریداران این خانه، آقای عباسیان بود که 100 سال پیش آمد، (از همان تُجارهای فرش کاشان) و در آن زمان 1000 تومانی داد دست فروشنده و حیاطش را خرید. نمی‌دانم چرا همچین معامله‌ای باید در آن زمان سر و صدا کند، اما ماجری خرید و فروش این خانه بود که زبان به زبان می‌چرخید و معروف شد به خانه عباسیان.
بخش های کلی خانه عباسیان کاشان
خانه عباسیان کاشان با نقاشی‌ها و طرح و رسمی‌بندی و یزدی‌بندی و مشبک و رنگ و اتاق‌های تودرتو و حوض و نقاشی و گچ‌بری و مقرنس و گره‌سازی و دلبری‌هایی که خودش می‌داند و خالقش از هزاران بخش تقسیم شده که هر بخش دنیا و بند و بساط خودش را دارد و شما را می‌برد تا کل روزتان را برای دیدنشان بگذراند؛ از ورودی‌ها و هشتی‌ها گرفته تا بخش بیرونی و اندرونی و قسمت خدمه.
ورودی، هشتی و دالان
از آنجا که خانه با الگوی گود باغچه ساخته شده و پایین‌تر از ارتفاع کوچه قرار گرفته، در بخش ورودی‌اش یک راه شیب‌دار ساخته شده تا برای ورود به خانه مشکلی نداشته باشند.
هشتی‌اش هم در دیوارهای بلند چند ضلعی، کوچه و خیابان را از هم جدا می‌کنند. این هشتی که موادی مانند چوب با هدایت گرمای پایین در آن ساخته شده، جلوتر از ورودی قرار گرفته بود تا نگذارد نگاه نامحرمی خواسته و ناخواسته بیفتد به داخل و درونی.
اصلا اگر درب خانه هم باز باشد، باز هم نمی‌شود باغ درونی و حیاطش را دید زد. حالا که هر کسی وارد دالان متصل به هشتی شود، راهش را به حیاط این خانه هم می‌بیند. اگر به اطراف هشتی‌های ورودی نگاه کنید، سکوهایی می‌بینید که کاربردشان همان است که رویشان بشینید و خستگی‌تان در برود.
بخش بیرونی
این بخش در طبقه‌های بالا و پایین پذیرای مهمانان ساخته شده بود و در عین حال ساکنان خانه هم معذب نبودند و راحت کارشان را می‌کردند. جای خواب و قدم‌رنجه کردن مهمانان و مسافران در همان طبقه بالاست تا راحت باشند.
بخش اندرونی
همه کارها و بند و بساطهای روزانه در همین بخش اندرونی جاری و ساری بود که درب‌ها و راهروهای خاص، نوع معماری و فضای بخش اندرونی را از یکدیگر جدا می‌کردند. در این بخش مَحرم‌ها بودند که سروری می‌کردند و بدون اجازه آن‌ها کسی نمی‌توانست به این بخش وارد شود.
بخش خدمه
بعد از ضبط‌وربط کارهای روزمره‌شان، این خدمتکاران در این بخش از خانه عباسیان کاشان، نفس تازه می‌کردند و سینه می‌دادند به آب تَگَری که شیرینی‌اش را آن‌ها می‌فهمیدند، نه آن شاه و شاهان این ملک و آن ملک و این کاخ و آن کاخ که همیشه سیرابند و لذتی از آب در کامشان نمی‌برند.
گشتی در اتاق‌ها و مکان‌های مختلف عمارت تاریخی
از نمای بیرون و حیاط و حوض عشوه‌ای آن که بگذرم، تا دلتان بخواهد در حیاط بیرونی خانه عباسیان کاشان اتاق وجود دارد و هر کدامشان دنیای خاص خودشان جاری و ساری است؛ اتاق‌های تودرتو، اتاق شاه نشین، اتاق نیایش، مطبخ خانه، سرداب و چاه آب و رختشوی‌خانه و اتاق مرکزی و اتاق آینه و ایوان بهاره و اتاق مخفی و عبادتگاه و حیاط خدمه.
اتاق مرکزی (بیرونی)
مرکز اتاق‌ها و بخش‌های درونی و بیرونی همین اتاق مرکزی است که با آن درب‌های اُرُسی و پنجره‌های مشبک و شیشه‌های رنگی به آنجا دسترسی دارد.
اتاق آینه (بیرونی)
باشکوه‌ترین و باجبروت‌ترین اتاق خانه تاریخی عباسیان، همان اتاق آینه است که با آن گچ‌بری‌ها و آینه‌کاری‌ها و درب و پنجره‌های رنگارنگش، بی‌شباهت به اتاق عروس نیست که به این نام هم شهره است. ویژگی اتاق آینه به غیر از خوش بَر و روُ بودنش، این‌جاست که سقف سیاه و گاهی آبی تیره آن منطقه از کاشان را ستاره‌باران می‌دیدند.
یعنی زمانی که نور چراغ به منشورهای شیشه‌ای این اتاق می‌خورد، انعکاسش با آن رسیمان‌های ابریشمی در اتاق به سقفش فرود می‌آورد و آسمان کویر در سقفش شبیه‌سازی می‌شد. نُقل مجلس آن طرف، درست جلوی اتاق است که دل‌شان به ستاره راضی نمی‌شد و در آن آرامش شب، مهتاب را برانداز می‌کردند.
اصلا همین شد که نامش را گذاشتند فضای باز مهتابی. درب‌های ارُُسی در آن بخش بالایی هم دوجداره هستند و زیبایی این اتاق تا جایی رفته که مراسم‌های ویژه و شادی‌کنون عروسی و مراسم شادی و… هم در آن برگزار می‌شد.
ایوان بهاره (بیرونی)
گرم و سرد نمی‌شناسد، در فصل‌های معتدل بود که ساکنان خانه از آن استفاده می‌کردند. معماری‌اش هم به شکل قرینه است که فلسفه‌اش را نمی‌دانم.
فضای سرپوشیده کوچک و بزرگ (بیرونی)
طبقه اولش بخش آقایان و طبقه دومش برای خانم‌ها بود که در مراسم‌های مذهبی و… مردم در آنجا جمع می‌شدند. بادگیرهایش هم هوای فضای سرپوشیده بزرگ را در آن مراسمات به چه شلوغی، عوض می‌کردند. نور فضای سرپوشیده هم از کلاه فرنگی سقفی و پنجره‌های موشی از خورشید می‌گرفتند و پخش می‌کردند به داخلش.
فضای سرپوشیده کوچک که برادر کوچک‌تر سرپوشیده بزرگ است و بی‌شباهت به آن هم نیست، در بین اندرونی و بیرونی جا گرفته و برای مراسم‌های خصوصی‌تر استفاده می‌شد. اما تزئینات زیادی به سرپوشیده کوچک رسیده است. روشنایی‌اش هم با وسایل روشنایی مانند شمع و چراغ تامین می‌شده که روی حلقه‌های تعبیه شده در اتاق قرار می‌گرفته بود.
اتاق شاهنشین (درونی)
اتاق شاهنشین با آینه‌کاری‌های دیدنی‌اش در طبقه بالای اندرونی از آن شگفتی‌هاست. نکته جالب درباره اتاق شاهنشین یک شومینه است؛ شومینه‌اش با تزئینات آب طلا و رنگ‌های زیبا.
اتاق مخفی (درونی)
در یکی از اتاق‌های بالای بنا که نمی‌دانم دقیقا کجاست، دریچه مخفی قرار گرفته که به سمت اتاق مخفی می‌رود و حتما هم وسایل ارزشمند و عتیقه‌ای در آن نگهداری می‌شود. اما همین که این وسایل گرانبها به جای اینکه در زیرزمین قرار بگیرند یا در کف زمین دفن شوند، در طبقه بالای یکی از اتاق‌ها قرار گرفته خودش هوش معمار را می‌رساند.
عبادتگاه (درونی)
عبادتگاه خانه تاریخی عباسیان مزین شده به آیات قرآنی و ادیه که ساکنانش هر زمان می‌توانستند به غیر از مسجد، در آنجا به فضای عرفانی و سلوکی دل ببنند و آرام شوند.
رختشوی خانه (درونی)
در این بخش از معماری خانه که از نام هویداست برای شستن لباس‌های کثیف است، آب حوض و کانال‌های ورودی و خروجی در این بخش جریان دارد و اباس‌ها را با آن می‌شستند.
سرویس بهداشتی (درونی)
مثل امروز نبود که سرویس بهداشتی دم گوش و پیش چشم کلی آدم ساخته شود. طراحی‌اش طوری بود که در آن پشت راه‌پله طبقات ابتدایی و در کنار کانال آب و جای کم رفت و آمدی ساخته می‌شد. اصلا معمار نمی‌خواست تصویر زیبای خانه را با سرویس بهداشتی یکی ببیند و از همه بدتر بوی ناموزون آن هم در همه جا پخش شود.
حیاط اندرونی (درونی)
فرشتگان زمینی کم بودند، حالا نماز جماعت در حیاط اندرونی خانه عباسیان کاشان برگزار می‌شد از این‌سر تا آن‌سر، سجاده به سجاده و مهر به مهر که فرشتگان آسمانی هم بدشان نمی‌آمد حال و هوای انسانی‌های شیدای آن موقع را خریدار باشند و این نمازگزاران خالص بودند که به هر قیمتی نمی‌دادند.
چاه آب و قناتها (درونی)
ساکنانش در کنار قنات، چاه آب را هم فراموش نمی‌کنند و از دو حلقه چاه عمیق این ساختمان استفاده می‌کنند که یکی برای ذخیره آب و یگی هم برای سیراب کردن باغ‌ها و باغچه‌ها و … استفاده می‌شود.
سرداب بزرگ (درونی)
تا دلتان بخواهد که حوض خانه و سرداب یا تالار تابستان نشین در دل این خانه ساخته شده که در چله تابستان در فضای ایوانی و نیمه‌باز در کنار حوض وسطش می‌نشستند و به ریش تابستان می‌خندیدند.
اصلا لُب کلام را بنویسم که به زیرزمین‌های گود در زیر ساختمان‌ها تابستان نشین ساخته می‌شد و اصطلاحا هم سبک شکم دریده که الگوی عجیب و غریبی هم است داشته باشد، سرداب بوده است. یک دریچه سرداب هم در سمت جنوبی و شرقی ساختمان و پیش پای بخش زمستانی بنا ساخته شده تا مواد غذایی و انبار آرد را نگهداری کند.
حوض میان حیاط (درونی)
هویداست که خُنکای حوض حیاط خانه عباسیان هوای نسیمی و مطلوب داخل این بنا را حفظ می‌کرد و بین آن همه خشت و خاشاک، جا می‌آورد حال ساکنانش را. جایش این‌جا نیست، اما برای گرمای تابستان هم بادگیرهای این خانه بودند که هوای داخلش را زیر و رو می‌کردند.
مطبخ (خدمه)
جایش در کنار آب‌انبار بود و کمی هم تاریک، اما احتمالا چشم ناخُنک زدن گربه‌ها به آنجا افتاده بود که حیای درب باز دیزی را هم نمی‌کردند، چه برسد به قاجاری‌هایی که قاشق و چنگال را در حد لذت غذا خوردن با دست نمی‌دیدند و همین که بوی غذا را از همان مطبخ خانه عباسیان کاشان می‌شنیدند، سر خط می‌شدند تا یک دلی از عزا در بیاورند.
یک حوض آب هم داخل مطبخ قرار گرفته تا آبی که آشپزان هنرمند لازم داشتند را با کانال‌هایی بیاروند و به محض تر و تمیز کردن لیوان و بشقاب، از یک دری بیرون ببرند. دو ویژگی عجیب مطبخ، نورگیرهایی از حیاط خدمه به این مطبخ بود تا روشنایی‌اش را تامین کند. اما این‌جایش دیگر عجیب است که در آن زمان این مطبخ یک مکنده قوی مثل همین هود خانه‌هایمان داشته و دود را می‌کنده و می‌برده به هوا.
حیاط خدمه
خدمه در خانه عباسیان حتی برای استراحت و اقامت‌شان هم حیاط جداگانه‌ای داشتند و مشغول شوند به کارهای روزمره‌شان. البته این حیاط به مطبخ هم راه داشته است.
نگاهی به ویژگی‌های معماری خانه عباسیان
خانه عباسیان کاشان اما معماری‌اش کمی که نه، از زمین تا آسمان با معماری‌های سرای من ایران فرق دارد و هر بخشش به زیربنای خود نگاه کرد و با آن متناسب شد. اصلا در گذشته این‌طور بود که این خانه تاریخی کاشان سبکش از سبک‌هایی بود که تا به حال به گوشم نخورده بود؛ «گودال باغچه».
حالا این سبک معماری دقیقا از کجا در آمده و اصلا یعنی چه را اسائه باز می‌کنم. فعلا همین را گوشه ذهن‌تان داشته باشید که این بنای پت و پهن، 5 حیاط بیرونی و اندرونی و باغ و خدمه و حوضخانه و 5 درب ورودی و خروجی و 2 بادگیر و 2 چاه دارد و فکرش را نمی‌کنم دیگر کم و کاستی برای یکی از خانه‌های تاریخی کاشان گذاشته باشد؛ معمار و بانی‌اش را گفتم.
اما معماران آن زمان که چم وُ خم خاک و ملات را خوب یاد گرفته بودند، معماران این خانه که هنوز نامش را نمی‌دانم، به خاطر اینکه هنردستش مقابل زمین‌لرزه خم به ابرو نیاورد و مقاومت کند و از طرفی هم پناهی شود برای ساکنانش مقابل هجوم بادهای طوفانی کویر و به آب قنات هم دست‌شان کوتاه نباشد، این خانه را در گود ساخته بود.
البته شاید هم از خاک گودبرداری ساختمان هم برای خود راست کردن بنا استفاده می‌کردند که می‌توانست به صرفه باشد. در این سبک و سیاق از نامش هویداست که خانه یا معماری‌اش با آن سرداب و همکف و طبقات و بهار خواب را از قد و اندازه و سطح کوچه یا خیابان پایین‌تر ساختند. یعنی برای بیرون رفتن از حیاط خانه و کاشانه به بیرون، باید از چند پله می‌رفتند بالا تا هم قد و بالای مابقی آدم‌های کوچه و خیابان شوند.
فلسفه روی سفید ساختمان هم با آن سفیدکاری‌هایش به خاطر این بود که حرارت و هُور آفتاب بیشتر از این نشود و از گرمایش را کم می‌کند. البته این 5 خانه طوری در کنار هم چفت شده و رفیق گرمابه و گلستان هم شدند که سایه‌هایشان روی یکدیگر می‌افتد و تا هم خودشان و هم ساکنانشان برای مدتی هم که شده عرق‌شان خشک شود.
بیشتر بناهای ایران با ستون ناآشنا نیستند و این خانه هم برای نورگیری بیشتر، در سمت شرقش، ستون‌های بلندی در ایوان راست شده که ایوانش هم از قضا کم عمق است. از حوض‌هایش چه بگویم که حوض بزرگ مستطیلی آجری با کاشی‌های سبز شما را می‌کشاند با داخلش، تا حوض 8 گوش اندرونی یکی از 5 حیاط خانه عباسیان کاشان تا ته زیبایی را در بیاورد.
خانه عباسیان کاشان از آن خانه‌های خجالتی و کمرویی است که در آن آب و هوای نیم‌پز و خشک کاشان دورنگراست و سادگی رو و سیمایش به هر کسی نمی‌افتد و اگر هم بیفتد بی‌آلایش و آرایش و ساده است، اما اگر بخواهد رخ درون را نشان‌تان دهد که خاطرخواهش می‌شوید.
طولانی‌اش نمی‌کنم و دو سه ویژگی دیگر معماری این خانه تا یادم نرفته را بنویسم که قرینه‌سازی، تنوع فصلی و معماری درونگراست. هر ضلع این بنا عجیب است که با ضلع طرف مقابلش قرینه است و انگار اتاق آینه نمی‌خواد و خود در و دیوار شده آینه خودش.
تنوع فصلی‌اش هم که انگار فکر همه کجا را کرده باشند، در نظر گرفته شده. یعنی این ساختمان هم بخش تابستانی دارد و هم زمستاتی و می‌توانستند به محض بهار و تابستان شدن یا هر فصل دیگری، از این اتاق به اتاق بروید و سرد و گرم‌شان عوض شود.
دورنگراست. کم نیستند خانه‌های تاریخی کاشان که از همان اول راه می‌خواهند خودشان را به چشم بیاورند. خانه عباسیان کاشان با آن حُجب و حیایی که اول گزارش نوشتم از آن جاهای دیدنی کاشان است که جلوه ساده و یک رنگی و یک رویی دارد و داخلش طوفانی از رنگ و نقاشی است. یعنی نمی‌دانم، شاید می‌خواهد عاشقان واقعی‌اش را محک بزند.
تزیینات خانه عباسیان کاشان
از نقش‌های ورای امروزی در این خانه اگر ننویسم که انگار در حق خودم و شما جفا کرده‌ام. طرح‌هایش از آن گچ‌بری و شیشه‌کاری‌ها و تزئینات و مقرنس‌ها و قطاربندی و مشبک آجری برای تهویه هوای داخل خانه و یزدی‌بندی و گره‌سازی و رسمی‌بندی و نقاشی از طنازی‌های معماری اولا ایران و دوما اسلامی کاشان است که قبلا هم گفتم نامزد جایزه زیباترین بنای ایران و اسلامی شده بود که مبارکش باد.
رستوران عباسی
رستوران تاریخی عباسی در خانه عباسیان کاشان وجود دارد که می‌توانید بعد از بازدید از ساهت 11 ظهر تا 12 شب هر چه دلتان خواست سفارش دهید و حالش را ببرید.
سایر امکانات رفاهی خانه تاریخی عباسیان
جاذبه‌های تاریخی خانه عباسیان که کنار، آب و هوای کاشان هم یک‌طرف ماجرا، رستوران و کافی‌شاپ و شربت‌سرا و بستی‌سرا و پارچه بافی و قالی بافی و فروشگاه عرقیجات و … از امکانات خانه تاریخی عباسیان محسوب می‌شود.
بهترین زمان بازدید از خانه چه وقت است؟
هر روز از ساعت 9 صبح تا 18 یا 19 غروب می‌توانید زیر و روی این خانه را تماشا کنید که در روزهای تعطیل عید، حتی دو ساعت بیشتر می‌شود زمان بازدیدش؛ یعنی حتی تا ساعت 20 شب. گردشگران داخلی با 4000 تومان و گردشگران خارجی با 30000 تومان که بدهند می‌توانند سرمایه‌گذاری تاریخی در ذهن‌شان بسازند.
بهترین فصل هم برای زیباترین و خوش آب و هواترین بخش از آن در سال، فصل بهار است که مراسم گلابگیری هم در همان موقع عطر و بوی خاصی به کاشان و آن منطقه می‌دهند.
خانه عباسیان کاشان کجاست؟
از نامش پیداست که اهل کاشان است و در همان خیابان علوی و کوی سلطان امیراحمد ریشه کرده و از زیر زمین آمده بود بیرون.
آدرس متنی خانه عباسیان کاشان: ایران، استان اصفهان، شهر کاشان، خیابان علوی، کوی سلطان امیراحمد، خانه عباسیان
شماره تلفن خانه عباسیان کاشان: 03155245764
خانه عباسیان روی گوگل مپ
جاهای دیدنی و جاذبه‌های حوالی خانه
ماجرا همین‌جا تمام نمی‌شود و بعد از خانه عباسیان کاشان، جاهای دیدنی کاشان بسیارند که کم از آن ندارند و می‌تواند از تماشای هر کدام لذت ببرید.
خانه موزه و عروسک کاشان، بازار کاشان، حمام فین، خانه طباطبایی ها و خانه بروجردی ها از جمله زیباترین و بهترین جاذبه‌های حوالی این خانه هستند که بازدید از آن‌ها خالی از لطف نیست.
این همه که درباره جاهای دیدنی کاشان و محشر ایران نوشتم، همچین بند و بساطی از کاشانی‌ها ندیده بودم که در خانه عباسی کاشان، کم نذاشتند. یعنی از همه مواد بنّایی و ذوق و هنر معماری و خلاقیت استفاد کرده بودند. حتی سبک «گودال باغچه» که تا همین چند روز پیش نشنیده بودم را در این معماری بستند به در و دیوارش. جذابیتش حتی به تلویزیون هم کشیده شده بود و در سریال‌های ملاصدرا، خانه‌ای در تاریخی و مسافر ری و جابر این حیان نشان دادند.
عکس خانه عباسیان کاشان
در ادامه تصاویر زیبایی از خانه تاریخی عباسیان را تماشا می‌کنید.
