مقبره الشعرا در تبریز، آرامگاه شاعران، عارفان، ادیبان و فاضلان و مشاهیر دوره‌های مختلف ایران از اسدی طوسی گرفته تا شهریار را در آغوش خود جا داده تا شاید بعد از بی‌وفایی دنیا و زندگی سخت‌شان، در آرامگاهی، آرام بگیرند. این آرامگاه به عنوان یکی از قدیمی‌ترین، تاریخی‌ترین و نمادی‌ترین بناهای شهر تبریز به چشم عام و خاص می‌درخشد. آیا به غیر از آرامگاه استاد شهریار، شخص معروف دیگری را می‌شناسید که در مقبره الشعرا دفن شده باشد؟
آیا شناخته شدن تبریز به عنوان شهر شعر و ادب، به خاطر این انسان‌های شگفت‌انگیزه بوده، یا نه، این تبریز است که این مشاهیر را به سمت خودش می‌کشانده تا به سر زبان‌ها بیفتند؟ نمی‌دانم، اما هر چه که هست، مشاهیری چون خاقانی شروانی، اسدی طوسی، سلمان ساوجی، انوری ابیوردی، شهریار و دیگر انسان‌های بزرگ این آرامگاه، از شاعران و ادیبان فرهیخته‌ای بوده‌اند که از زمان خود، چندسال جلوتر را می‌دیدند.
ایران، استان آذربایجان شرقی، تبریز، محله سرخاب، خیابان ثقه الاسلام، مقبره الشعرا.
تمام روزهای هفته از ساعت 8:30 یا 9:00 صبح تا 18:00 یا 19:00 شب
استاد غلامرضا فرزانمهر
اگر هم از بزرگان این آرامگاه چیزی نمی‌دانید یا چیزی نشنیده‌اید، در مجله گردشگری علی‌بابا از تاریخچه، مکان جغرافیایی، لیست شاعران، معمار مقبره الشعرای تبریز و آرامگاه استاد شهریار بیشتر می‌گویم.
انسان‌هایی با قدمت 800 سال
زمانی که دو شاعر بزرگ یعنی اسدی طوسی و قطران تبریزی را در این مکان دفن کردند، نام آن را در دوره‌های مختلف حظیره الشعرا، حظیر القضاه و قبرستان سرخاب گذاشتند تا شاید یاد و خاطر این انسان‌های عالم برای مردم هنردوست ایران تا صدها، شاید هزاران سال دیگر زنده نگه داشته شود، اما با گذشت دهه به دهه و قرن به قرن، شاعران، عارفان و مشاهیر بی‌بدیلی به جمع اسدی طوسی و خاقانی شروانی می‌پیوستند تا اینکه حظیره الشعرا (محل زندگی شعرا) به مقبره الشعرا (محل دفن شعرا) تبدیل شد.
علی‌رغم اینکه سختی‌های زندگی به این بزرگوارها در زمان حیات‌شان فشار می‌آورد، این مشکلات بعد از مرگشان هم با آسیب‌های طبیعی مانند زمین‌لرزه‌های سال‌های 1193 و 1194 به آرامگاه‌شان ادامه‌دار بود و آن را از شکل و ظاهر اولیه‌اش انداخته بود.
در این میان، استاد علیرضا فرزانمهر با ارائه طراحی نو از مقبره الشعرای تبریز در مسابقاتی که در ادامه به آن اشاره می‌کنم، توانست جلوه‌ای از هنر مدرن و معماری ایرانی را بازسازی و به نمایش درآورد. معماری ضعیف این آرامگاه با طراحی جدیدش در سال 1350 هجری شمسی، به آرامگاه سنگی و به یاد ماندنی تبدیل شد و در نهایت در 18 اسفند سال 1387 به ثبت ملی رسید که الان یکی از جاهای دیدنی تبریز شده.
از اولین تا آخرین شاعر
از زمانی که اسدی طوسی و قطران تبریزی را به عنوان اولین شاعرهای ایرانی در مقبره الشعرا دفن کردند، 800 سالی می‌گذرد. به خاطر آسیب‌های طبیعی و بی‌توجهی عده کمی از مردم، تعداد آرامگاه انسان‌های قدر قدرت مقبره الشعرای تبریز مخفی و از بین می‌رود.
یکی از نکات جالب مقبره الشعرا اینجاست که به هیچ حد و مرزی محدود نمی‌شود و عارفان، ادبا و شاعران را از نقاط مختلف، چه به خاطر جستجوی آرامش بیشتر و چه به دلیل دوری از جنگ‌های مختلف بین مردم، به تبریز مهاجرت می‌کردند و بعد از مرگشان هم در مقبره الشعرا دفن می‌شدند.
در برخی منابع گفته می‌شود، بیش از 320، 400 یا 410 از مشاهیر با پیشینه‌های مختلف از جای‌جای ایران و از زمان‌های مختلف در این مکان آرام گرفتند؛ شاعرانی که تبع شعرهای‌شان به شعر فارسی یا ترکی مزین می‌شد؛ شاعری چون استاد شهریار.
ستاره‌های مقبره الشعرای تبریز
- اسدی طوسی (شاعر، ایرانی، مسلمان، دوره غزنویان، سلجوقیان، قرن پنجم)؛
- خاقانی شروانی (شاعر، ایرانی، تبریزی، مسلمان، قرن ششم، 505 تا 578 هجری شمسی)؛
- محمود ملماسی(شاعر و ادیب (کمی هم خوشنویسی و تذهیب کاری)، ایرانی، 1296 تا 1370)؛
- نصرالله طبیب (خوشنویس، ایرانی، قرن هشتم)؛
- شاپور نیشابوری یا جمال الدین شاهپور بن محمد اشهری (شاعر، ایرانی، قرن ششم،)؛
- سلمان ساوجی یا خواجه جمال الدین سلمان بن خواجه علاء الدین محمد (شاعر، قرن هشتم)،
- انوری ابیوردی یا اوحدالدین محمدبن محمد انوری (شاعر، قصیده‌سرای فارسی، ریاضیدان، ستاره‌شناس، فیلسوف و دانشمند، ایرانی، دوره سلجوقیان، قرن ششم)؛
- مهدی روشن ضمیر (شاعر، ادیب، نویسنده و پژوهشگر معاصر، ایرانی، تبریز)؛
- میرزا طاهر خوشنویس تبریزی (نسخ نویس، ایرانی، آذربایجان شرقی 1267 تا 1355)؛
- عزیز خان مکری (سردار، ایرانی، تبریزی، مسلمان)؛
- شکیبی تبریزی (شاعر، ایران، تبریز، قرن دهم)؛
- مغربی تبریزی یا ملا محمد شیرین مغربی تبریزی (شاعر، صوفی، ایرانی، قرن هشتم)؛
- قطران تبریزی (شاعر، ایرانی، دوره شدادیان و روادیان، قرن پنجم)؛
- میرزا علی ثقه الاسلام تبریزی (عالم دینی، روحانی، نویسنده و یکی از علمای آذربایجان، ایرانی، مسلمان، 1239تا 1290)؛
- شمس الدین محمد سجاسی (شاعر، ایرانی)؛
- ظهیر فاریابی (شاعر، قصیده‌سرا، ایران، قرن ششم)؛
- لسانی شیرازی یا مولانا وجیه الدین عبدالله لسانی شیرازی (شاعر، ایرانی، شیراز)؛
- مانی شیرازی (شاعر و ادیب، ایرانی، دوره شاه اسماعیل صفوی)؛
- مجیرالدین بیلقانی (شاعر، ایرانی، قرن ششم)؛
- همام تبریزی یا خواجه همام الدین محمد بن علاالدین همام تبریزی (شاعر، ایرانی، تبریز، 617 تا 693 هجری شمسی)؛
- شهریار یا محمد حسین بهجت تبریزی (شاعر، 1285-1367).
آرامگاه استاد شهریار، منظومه حیدربابا در مقبره الشعرا
درخشان‌ترین قبری که در بین تمام آرامگاه‌های مقبره الشعرا می‌توانم ببینم، آرامگاه سید محمد حسین بهجت تبریزی، ملقب به استاد شهریار است. استاد شهریار در سال 1285 به دنیا آمد و برای تحصیل رشته‌های مختلف موسیقی، علوم دینی و طب و پزشکی به تهران رفت. کم‌کم او را با اشعار زیبای فارسی و ترکی شناختند.
او در سال 1332 به شهرش برگشت و طی رسیدنش به اوج شهرت، به خاطر درگیری با بیماری طولانی مدتش در سال 1367 در کنار انسان‌های بزرگ مقبره الشعرا آرام گرفت؛ شاعری که من را عاشق و شیفته شعرهای ترکی و گاه فارسی‌اش کرده است.
اگر سه شاعر بزرگ ایرانی را دوست داشته باشم، بعد از مولانا و رودکی، شیفته شهریار هستم. بعضی از شاعران به خاطر نقد حکومت، وضعیت اجتماع به سمت شعر می‌روند و برخی به دلیل فضای عارفانه، اما دل‌باختن محمد حسین، او را به سمت روی دیگرش، یعنی شهریار کشاند تا پزشکی را رها کند و عمر خود را به شعرهای فارسی و ترکی بگذارند. شهریار وصیت کرد که او را در آرامگاه هم‌نشینان شاعرش دفن کنند.
حیدربابا ایلدیرمیلار شاخاندا سئللر سولار شاققیلدییوب آخاندا
قیزلار اونا صف باغلییوب باخاندا سلام اولسون شوکتوزه ائلوزه!
منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوزه
معنی کلی: ای حیدربابا، زمانی که رعد و برق می‌غرد، وقتی که آب سیل‌ها و رودها با جوش و خروش روانه می‌شوند، وقتی که دخترهای (روستا) صف کشیده‌اند تا تماشایش کنند، در این لحظه‌ها سلام و ارادتم را به شوکت و ایل شما می‌رسانم؛ اسم من هم به زبان بیاورید (از من یادی کنید).
معماری مقبره الشعرا
متاسفانه، معماری مقبره الشعرا طی قرن‌ها و به دست طبیعت دچار آسیب‌های مخربی می‌شود که در سال 1971 میلادی (شهریور 1350هجری شمسی)، روزنامه‌های داخلی کیهان، اطلاعات، مجله یغما و انجمن آثار تاریخی، برای انتخاب بهترین معماری برای آرامگاه شاعران و انسان‌های عظیم، مسابقه‌ای ترتیب می‌دهد تا از بین طرح‌های داده‌شده، طرح یکی از آنها برای ساخت یادبود مقبره الشعرا استفاده شود.
آقای غلامرضا فرزانمهر طرح خودش را در این مسابقه ارائه کرد و در نهایت، برنده هم شد. پیاده‌سازی این معماری با ارتفاع 30 متری از سال 1351 شروع شد و در ده سال بعد، یعنی تا سال 1361 ادامه و به پایان رسید.
چگونه به مقبره الشعرا در تبریز برویم
زمانی که به میدان منجم تبریز می‌روید، وارد مسیر خیابان ثقه الاسلام می‌شوید و بعد از گذشتن از بلوار 29 بهمن، خیابان امام خمینی و مسجد کبود، وارد خیابان ثقه الاسلام می‌شوید و به اولین چهار راهی که می‌رسید، می‌توانید مقبره الشعرای تبریز را بینید.
آدرس متنی: ایران، استان آذربایجان شرقی، تبریز، محله سرخاب، محله ششگلان، خیابان ثقه الاسلام، تقاطع عارف، تکیه حیدر، جنب بقیه سید حمزه و مقبره قائم مقام و ملاباسی، مقبره الشعرا.
شماره تلفن: 35242792-041
ساعات کاری: 8:30 یا 9:00 صبح تا 18:00 یا 19:00 شب
لوکیشن مقبره الشعرای تبریز روی گوگل مپ
خودتان را به دورهمی شعرا دعوت کنید
بعد از بررسی تمام زیر و بم‌های مقبره الشعرا در تبریز، دیگر شعرا و ادبای فارس و ترک ایران را بهتر و بیشتر می‌شناسید.
در مقاله امروز علی‌بابا، از معماری آرامگاه شاعران و کمی هم از بزرگان شعر و ادب گفتم؛ شاعرانی چون شهریار، اسدی طوسی، انوری ایبوری، خاقانی شروانی، قطران تبریزی و…، اما همه این‌ها دلیل نمی‌شود که به مقبره الشعرا و آرامگاه استاد شهریار سر نزنید. با تمام اطلاعاتی که از این آرامگاه به شما داده‌ام، این بی‌معرفی و جفا در حق شعرای خودمان است که به آنها بی‌توجهی شود.