باکویه شیرازی یا علی ابوعبدالله ابن باکویه مشهور به باباکوهی عارف قرن چهارم هجری قمری در شیراز است. شیخ ابوعبدالله در طول زندگی خود به عارفی بزرگ تبدیل شد و به همین خاطر نزدیکانش به او لقب «بابا» را دادند. جامی شاعر قرن نهم بارها از باباکوهی به نیکی یاد کرده است و در نفحات‌الانس باباکوهی را بزرگ‌ترین شاعر دوران خود نامید. باباکوهی پس از سال‌ها سفر و کسب دانش به شهر خود بازگشت و در کوه صبوی شیراز ساکن شد. امروزه مقبره او در همان کوهی قرار دارد که سال‌ها پیش در آن اقامت گزید و این کوه امروزه به یاد این عارف بزرگ، به باباکوهی شناخته می‌شود. مقبره باباکوهی در سال 1397 در میراث فرهنگی ایران به ثبت ملی رسید. هر ساله گردشگران زیادی از آرامگاه باباکوهی شیراز دیدن می‌کنند. دورنمای زیبا به شهر و آرامش بالای کوه بخشی از جذابیت‌های این آرامگاه است که به این سادگی‌ها نمی‌توان از آن گذشت.